Schreef ik het vorige blog onderweg per boot, nu doe ik dat onderweg per trein. We zijn dus per trein van Greymouth naar Christchurch gegaan.(de rode route op het kaartje) Gisteren heen, vandaag weer terug.
op een klein stationnetje….
We hadden de auto en onze bagage achtergelaten in Greymouth. Ik wilde graag met de trein omdat dat heel relaxed reizen is, althans dat vind ik, en zodat Robbert ook kan genieten van het prachtige landschappen. Hij rijdt namelijk alles, ik geloof wel dat ik ook mag rijden maar hij vindt het wel prima, en dan kan je toch minder genieten van al het moois om je heen. Het rijden overigens, gaat helemaal goed. Het gebruik van de ruitenwisser als richtingaanwijzer: het gebeurt zelden. Ja, wat wil je, 4 weken vorig jaar kunnen oefenen in Australië: dus nu gaat het helemaal goed. We hebben nu op het zuidereiland wel een andere auto: ik denk dat het goedkoper is om de auto niet mee aan boord te nemen. Wel handig: hebben we gewoon weer een schone auto. Overigens is het dezelfde, alleen een zilveren ipv een goudkleurige.
Maar goed eerst nog even terug in de tijd: vandaag is het zaterdag en woensdag vaarden (of voeren…) we over naar het zuidereiland. Voor aankomst op het zuidereiland vaar je door de Marlborough Sounds. Sounds is een soort van fjord, ik geloof dat het hetzelfde is maar waarom het anders heet weet ik niet.
foto genomen vanaf de weg, niet vanaf de boot
Zal het nog wel even opzoeken. Door deze sound varen is dus een soort van kadootje, want we gaan ook nog varen door de Doubtful Sounds en bezoeken ook nog de Milford Sounds: schijnen beiden nog mooier te zijn, we zijn benieuwd.
Ook deze nacht hadden we nog geen hotel geboekt. Uiteindelijk kwamen we in Nelson (geen letter volgens het routekaartje, ligt ten noorden van de letter F)terecht, dat hadden we van te voren al wel een beetje gepland. Had dat hotel toch een Japans restaurant!! We waren laat, het was bijna acht uur. Dus in 1 adem vroegen we “ heeft u nog kamers beschikbaar EN is het restaurant nog open” . Gelukkig was het 2x ja en hebben we heerlijk gegeten. En, eerlijk is eerlijk: het eten was nog lekkerder dan onze huisjap in Hoofddorp..
Abel Tasman National Park, vernoemd naar de Nederlander die Nieuw Zeeland heeft ontdekt, hebben we helaas niet kunnen bezoeken, Het schijnt een prachtig park te zijn, drukstbezocht van allemaal, maar we hadden er in het reisschema onvoldoende rekening mee gehouden dat het qua kilometers gewoon te ver omrijden is. Heel erg jammer.
Die Abel Tasman trouwens: handige vent maar niet heus. Ontdekt Nieuw Zeeland, vernoemt het naar ‘ onze” Zeeland waardoor onze buurmeisjes nu helemaal in verwarring zijn want die zijn naar Landal in Zeeland met de kerst en dachten dus dat ze naar ons zouden gaan. Maar goed, hij heeft het ontdekt, maar kon niet zo snel winnen van de Maori’s en heeft dus geen voet aan land gezet. Vervolgens komt James Cook (geen idee of het familie is van Thomas) en die ontdekt het dus echt en betrekt het bij Groot Brittannië.
Vanuit Nelson reden we door naar Punaikaiki (ja, daar heb je er weer zo één). Dat was een rit van 5 uur, maar goed dus dat de Abel Tasman NP hadden geskipt. Nogmaals erg jammer, maar ja, tis niet anders. In Californië heb je tussen Los Angeles en San Francisco highway 1, in Australië heb je de Great Ocean Road: hier heb je de weg langs de kust vanaf Westport, motorway 6. Echt zo gaaf!
In Punaikaiki (letter F van het routekaartje) hadden we een hotel met uitzicht op zee.
En dan vragen mensen ons vaak “ waarom ga je niet met een camper” , nou, omdat je dan niet in dat soort prachtige hotels mag slapen met zo’n uitzicht. Ga jij lekker je borden staan afwassen in een nabijgelegen beekje en je behoefte doen achter een boom, doen wij het lekker zo.Ach, ieder zijn ding hoor.
Punaikaiki is een reteklein plaatsje, wederom, en bestaat volgens mij alleen maar vanwege de Pancake Rocks. 
Ze heten zo, omdat het lijkt op stapels pannenkoeken… hoe verzin je het. In het kader van klein wereldje trouwens: lopen we daar ’s avonds komen we een oud-collega van mijn vader tegen… hoe toevallig is dat?!
En vandaag dus met de trein weer terug: zie het blog ” shaken not stirred” over Christchurch.
Op dit moment zijn we in Fox Glacier (letter I op het kaartje): de naam van dit dorpje en de gletsjer die we morgen gaan bezoeken. Per helikopter dus.. dusse….
Het is dat er nog steeds wordt gezegd ” je schrijft zo leuk” maar ik schaam me haast om telkens op te schrijven hoe mooi het hier is qua natuur, wat we allemaal beleven en dan hebben we tot nu toe ook nog mooi weer….
Goed, morgen is het hier kerst. Deze keer hoeven we geen tosti-ijzer aan te schaffen, die staat hier al in de kamer. Ook een soort van elektrische koekenpan. Daar kunnen we eitje in bakken. Dus ons kerstontbijt is, net als vorig jaar, op het balkon van onze hotelkamer.
Iedereen alvast een hele fijne kerst gewenst en op naar 2012. (en uiteraard nog een volgende blog, ben blij dat ik nu weer helemaal bij ben)
25/12/2011 Author Mark van der Ham
Hee wereldreiziger
Mark,je broer, laat mij zojuist je vakantiefoto’s zien. Erg mooi en zo te lezen hebbeb jullie een fantastische tijd. Geniet ervan, en alvast een happy newjaar. Gr, mark
26/12/2011 Author Dick Jacques
Hallo levens genieters
Zoals ik verwacht had is het weer een mooie reis in dit mooie werelddeel.
Met het lezen van de de verhalen en het zien van de foto’s is het allemaal erg mooie.
Nog veel plezier met de rest en hebben jullie “uitgebreid” kerst gevierd met z’n tweeen?
Goede jaarwisseling en tot later.
Dick Jacques