Categorie een nieuwe reis

Wow, het laatste blog is van dik tien maanden geleden?! Hoe hebben jullie zonder gekund al die tijd, haha. Alsof we niks hebben meegemaakt, ik bedoel alsof we niet op vakantie zijn geweest. Want dat is waar het blog vaak over gaat. Tuurlijk zijn we wel op vakantie geweest, wat denk jij?

Robbert is in mei 10 dagen met Ray, Ronald en Dick naar Amerika geweest om 10 honkbalwedstrijden te kijken. Je begrijpt, 10 honkbalwedstrijden is voor mij een beetje teveel van het goede, dus vandaar dat de mannen zonder mij op pad zijn gegaan. En een lol dat ze hebben gehad, het fotoboek is inmiddels klaar. En dat bestaat voor het merendeel uit foto’s van de wedstrijden én ‘mooie’ Amerikaanse vrouwen. Want ja, Robbert die met drie vrijgezelle mannen op stap is…. Enne, maak je geen zorgen hoor. Robbert wilde geen omgangsregeling met zijn as zoon riskeren, dus hij heeft zich netjes gedragen….

Tussendoor nog een stedentrip naar Athene: die oude grieken konden er wat van, qua bouwen bedoel ik dan. Acropolis is echt indrukwekkend. Verder merk ik nu dat het niet heel veel indruk heeft gemaakt, wat een luxe probleem. Want ik moet echt even graven in mijn geheugen (nee hoor, hier geen geheugenverlies), wat we verder allemaal nog gezien hebben. Ach, gelukkig hebben we de foto’s nog…..

Samen zijn we in augustus ook nog twee weken naar Amerika geweest. De foto’s zijn echt weer geweldig, al zeg ik het zelf. We zijn oa in Antilope Canyon (sorry Ronald) en Horseshoe Bend geweest: twee prachtige plekken waar we de afgelopen jaren al 2x voorbij zijn gesjeesd op eerdere reizen.

Antilope Canyon

Horseshoe Bend

Horseshoe Bend  

Canyonlands: bijna net zo mooi als de Grand Canyon.

Monument Valley: al eerder geweest maar toen waren de foto’s niet gelukt ivm een zandstormpje.

Monument Valley

Zo raar, want de plekken worden amper genoemd in reisgidsen, maar zijn zo mooi en zo druk bezocht: ik snap werkelijk nog steeds niet waarom we daar niet eerder zijn geweest. Maar, zoals mijn schoonvader altijd zegt “je moet wat overhouden om nog een keer te kunnen gaan”. Nou bij deze.

En ja, inmiddels zijn we natuurlijk ook aan een andere reis begonnen, zoals jullie inmiddels wel bekend. Duurt wel 9 maanden, maar dan heb je ook wat. Dus of er in de nabije toekomst weer van die mooie foto’s van natuurlandschappen, honkbalwedstrijden etc voorbij komen: ik denk dat we je moeten teleurstellen. We zullen proberen je niet te bombarderen met vrachtladingen foto’s van de kleine man in iedere houding, met iedere gezichtsuitdrukking, bij iedereen op schoot etc. Maar beloven kan ik het niet.

Ik ben inmiddels begonnen aan mijn verplichte-4-weken-van-te-voren-thuis-zitten-en-vooral- genieten-van-deze-bijzondere-tijd-voordat-het-allemaal-zover-is-verlof… 4 weken kan, morgen kan het voorbij zijn, kan ook nog 6 weken duren. Ach, zie je het voor je? Moi, al die tijd rustig op de bank zitten, beetje boekjes/tijdschriften lezen, dr. Phil volgen (balen zeg dat As the World turns is gestopt). En het schijnt dat je zelfs mee gaat doen aan de braintrainer van omroep Max, heb ik uit betrouwbare bron begrepen. Geniet nou, hoor ik mijn vriendinnen roepen. Jaha, dat doe ik echt wel, tuurlijk! Maar stil zitten op de bank, zolang ik het formaat van een skippy bal nog niet heb (begin wel aardig in de buurt te komen trouwens…), blijf ik gewoon lekker bezig hoor. Dat is prima te combineren met genieten.

Ik bedacht me, dat er eigenlijk heel veel hetzelfde is als een “gewone” baan. De werktijden bijvoorbeeld, lekker flexibel: schijnt zeer tijdsonafhankelijk te zijn. De wekker kan de deur uit, want “duty calls” vanzelf. Klinkt nu wel als heel handig, schijn je later op terug te komen…. Niet verder vertellen hoor, maar eerlijk gezegd is de koffie hier ook lekkerder. Werk schijnt in het begin wel eentonig te zijn, maar volgens de kenners krijg je er veel voor terug. Ik heb dan een maand of vier om goed ingewerkt te raken, zodat ik het daarna weer kan combineren met mijn huidige baan. Dat is wel fijn, want daar zijn leuke collega’s, in dit vak heb je die weinig geloof ik. Ze zijn er wel, maar das toch anders. Die zijn allemaal eigen baas, net als ik.

Dat inwerken schijnt trouwens nog wel een dingetje te zijn: er is geen handboek met processen en procedures, schijnt dat je veel op gevoel doet. Advies inwinnen bij collega’s is ook handig, alhoewel er wel vaak bij wordt gezegd “ja maar bij mij is het anders”. En ik las ook (staat namelijk ook veel info op internet) dat veel van die collega’s alles veel rooskleuriger vertellen, dan het in werkelijkheid is. Tja, daar leer je dan weer niet zoveel van. Ze zijn niet allemaal zo, hoor. Ik weet inmiddels al bij wie ik moet aankloppen om de echte realiteit te weten te komen.

Gelukkig krijg je de eerste dagen dagelijkse begeleiding van een expert, die je op weg helpt met de “kneepjes van het vak”. En mocht ik er dan echt niet uitkomen, schijnt dat je zelfs op deze leeftijd je niet hoeft te schamen als je zegt “goh, toch eens aan mijn moeder vragen, hoe zij dat heeft gedaan”.

Activiteitgerelateerd werken, ook dat is in deze baan eigenlijk al jaren het geval. Schijnt qua werkplek zich met name te concentreren in de slaapkamer (no dirty minds please..), de bank én het washok. Flexibele werkplekken, helaas qua mijn vak niet helemaal facilitair verantwoord. Alhoewel, je landt er aan voor een korte tijd telkens, dus dan mag het wel. Aanlanden mag ook bij de buuf op de koffie, de supermarkt schijn je ook ineens dagelijks te bezoeken en visite: er schijnt geen eind aan te komen.

Het is gewoon echt Het Nieuwe Werken, want je hebt nul reistijd dus geen files en nog een bijdrage aan het milieu ook (althans op dat vlak dan… op andere manieren vervuil je het milieu weer dubbel en dwars)

Een auto schijnt ook bij de functie te horen. Stationwagen hoor ik dan. Nou hier niet hoor, de Mini blijft en het kan me niet schelen hoe ik het er allemaal in moet proppen, het GAAT lukken! (hoop ik….)

Geen sollicitatiegesprekken vooraf gevoerd, geen beoordelingsgesprekken, geen vooropleiding alleen wat matige cursussen en direct een contract voor onbepaalde tijd gekregen. Hoe relaxed is dat tegenwoordig?

Bedrijfskleding: ook zoiets. De eerste maanden mag je gewoon je slobbertrui en joggingbroek aan, echt super geregeld. Veel katoen, want dat kan je heet wassen want je zit continu onder de vlekken. Alleen als je afspreekt met die collega’s, dan moet je wel in vol ornaat en in de make-up, omdat je dan net als zij moet doen alsof het allemaal zoooo makkkelijk is..

En wat er verder staat te gebeuren: hup op die blauwe wolk en genieten van de blauwe momenten! Want het schijnt allemaal zóóó snel te gaan!

Disclaimer: uiteraard daar waar staat “ik” is “we”.