Happy end

Happy end

En dan is het vrijdagavond en zijn we alweer een week terug in Nederland. (deze eerste zin is al vele malen aangepast “en toen kwamen we aan in Auckland en is het bij ons al bijna 2012” “inmiddels Nieuw Zeeland verlaten en aangekomen in Hong Kong” “en dan is het zondagochtend en zijn we terug in Nederland”)

Sinds vorige week vrijdagochtend vroeg al. Wennen aan het weer, niet zozeer de temperatuur maar meer dat het zo snel donker is. En dat het raar is om te zeggen “En toen we vorige week in Hong Kong waren”. Hong Kong, wow dat blijft raar om te zeggen vind ik. Ik bedoel, ik was in Hong Kong van de week en nu in Velserbroek… nou ja, laat maar. Even terug in de tijd, want zoals beloofd zou ik het verhaal afmaken en vertellen of het een happy end is geworden..

30 december zijn we op het  schiereiland geweest bij Dunedin (letter M op de routekaart). Eerst met de boot het water op en albatrossen gespot.

dsc00193

zie jij ze, ik zie ze wel. En zie je mij ook, in mijn jasjurk?

Albatrossen zijn zeg maar hele grote zeemeeuwen met een spanwijdte van een meter of 3. Aangezien zij 80% van de tijd op zee zijn om te eten, kun je ze het beste zien vanaf het water. Het is nest-seizoen, dus je kunt er ook wel veel vanaf het land zien, maar dan zitten ze alleen maar op het nest. Goeie taakverdeling trouwens: iedere 2 a 3 dagen wisselen man en vrouw om en gaat de ander broeden.

dsc00191

dsc00188

het zicht vanaf de boot richting de kustlijn.

Daarna zijn we nog met een soort van amfibievoertuig door de duinen naar zee gegaan en daar geprobeerd om pinguins te spotten. Bij hen is het ook zo: de een is in het water eten halen, de ander broedt de eieren uit cq. let op de kids.  Het is in deze tijd heel lastig om ze te spotten, we hebben er maar eentje gezien en dan met Robbert zijn tele-telelens. Tja, het blijft wildlife, die doen niks op commando. Ook hebben we zeeleeuwen gezien.  Andere taakverdeling: mannetje komt en bevrucht een vrouwtje of 8-10 en leeft verder alleen maar samen met de mannen. De vrouw zorgt voor het kind en is na de bevalling na 8 dagen weer in verwachting van de volgende.. goed….

Filmpje van spelende zeeleeuwtjes

Filmpje van de zeeleeuwen deel 2

Het amfibievoertuig en de modieuze jas. Die erg handig was want het was een stoffig ritje.

dsc00208

dit is ’s werelds steilste straat. Dat is dus wat ik bedoelde met de grootste, de hoogste etc. Hij was inderdaad vrij steil, alhoewel wij twijfelen of Lombardstreet in San Francisco steiler is. Ach, we zijn er maar niet opgereden, want onze remmen piepten een beetje. En naar boven lopen… ja doei dan gaan mijn kuiten protesteren.

31 december ’s ochtends zijn we vanaf Dunedin teruggevlogen naar Auckland. Oftewel vanuit het zuiden van het Zuidereiland naar het noorden op het Noordereiland. We hadden er dus bewust voor gekozen om terug te vliegen, want dat scheelt een hoop tijd ipv terugrijden. En ook omdat je dan terugrijdt langs de plekken waar je al bent geweest, dat vinden we niet handig.

In Auckland hebben oud en nieuw gevierd. Nee, niet zo’n spektakel als vorig jaar in Sydney.(klik op de link om dat verhaal nog eens na te lezen, als je zin hebt). Wow dat was destijds een hele onderneming, qua reis naar dat maar het absoluut wel waard. Maar daar komen dan ook 1,5 miljoen mensen naar de stad: in Auckland zijn dat er veel minder. Jammer was dat het wat mistig werd, waardoor het vuurwerk vanaf de Skytower lastig te zien was. Dit was op loopafstand van ons hotel, dus dat was wel prima.

De laatste 2 dagen van onze reis zijn we in Bay of Islands( letter N) geweest, een schiereiland met tig kleine eilandjes zo’n 300 km ten noorden van Auckland. Daar zaten we op een resort met zwembad aan zee. Hier hebben we een dagje helemaal niks gedaan, behalve dan verbrand… tja, ik dacht laat ik nog een beetje een kleurtje krijgen, maar die zon is hier zo sterk, nooit geweten dat je oogleden kunnen verbranden. Ik heb er foto’s van, maar bij nader inzien plaats ik die maar niet… laat niet mijn beste kant zien, zeg maar.. als ik die al heb overigens.

Een mooie waterval onderweg

 De laatste dag van ons verblijf in NZ, 2 januari, vlogen we pas om middernacht. Dus we hadden nog een volle dag om wat te doen. ’s Ochtends zijn we nog naar een grot geweest waar glimwormen zitten. Grappig gezicht, maar ik kan er helaas geen foto’s van laten zien want je mocht daar binnen geen foto’s maken.

bij de ingang van de grot.

Bay of Islands lijkt wel tropisch, zo blauw is het water en zo mooi zijn de eilandjes. Dus wat is er dan beter om de vakantie af te sluiten met een boottocht door de baai waar we dan ook nog een groep dolfijnen tegenkwamen?! Zoals Robbert al zei “ dat is dol-fijn!”.

Een pano-tje van de baai.  De dolfijnen waren goed te zien, maar lastig op de foto te krijgen. Dus helaas…

Door dat gat aan de rechterkant zijn we heen gevaren

in het gat…

in de “inkeping’ in de rots, zie boven in het midden.

idem

Nog even een paar dingen die zo de afgelopen tijd zijn opgevallen/verbazen/wat wetenswaardigheden over onze reis etc:

–          Nee, ik hoef geen melk in mijn thee. Zo Engels is dat, en dat is het hier ook wel, heel Engels. Maar melk in mijn thee, ze staan je raar aan te kijken als je dat niet wilt. Ja, wie is hier nu de rare.

–          Nieuw Zeelanders lopen veel op hun blote voeten. Ken je dat, even snel naar buiten op je sokken/blote voeten: dan ga je zo raar lopen omdat je op een steentje of iets anders wilt stappen. Nou, hier continu op blote voeten, maakt niet uit waar. En dan dus ook zo raar lopen. Ze hebben hier wel schoenen hoor…

–          Jetboating: schijnt een NZ-uitvinding te zijn. Een boot waar je met zo’n 15 man op kan en dan als een razende, echt als een razende over een rivier scheuren. Maakt niet uit waar je komt, echt overal kun je jetboaten. Tis zoals Robbert zei, met een hele snelle speedboot door de Piranha van de Efteling.

–          Wijn, wijn en nog eens wijn. En bier, want ja het blijven wel Engelsen… Wijn, ik bedoel druiven worden hier heel veel verbouwd, zo zagen we onderweg. In de kleinste restaurants kreeg je zelfs een wijnkaart. Lekker hoor, het heeft me goed gesmaakt. Misschien mij niet opgevallen, maar ik heb niet het idee dat NZ-wijn nu zoveel geschonken wordt in Nederland

–          Toch: had Abel Tasman gewoon even doorgezet en gewonnen van de Maori: dan hadden ze hier nu allemaal kroketten gegeten en hadden we ten minste oliebollen gehad. Nu strijkt Cook (nee, niet Thomas, die andere) met de eer en lijkt het hier toch net groot Engeland

–          In het verkeer gaat hier lange bocht voor de korte, ipv bij ons dus andersom. Wisten we niet totdat ik het ergens las. Tot die tijd dachten we “ wat beleefd dat ze ons voor laten” . en dachten ze waarschijnlijk over ons als wij geen voorrang geven “ aso toeristen” .

–          Nieuw Zeeland is dus niet zo heel groot, echt nog heus wel veel groter dan Nederland. Maar we vermoeden toch een klein minderwaardigheidscomplex cq. blufgedrag. Want er is “ het meest gefotografeerde treinstation”. Dat is die van Dunedin en precies om die reden hebben wij die NIET gefotografeerd. Maar ook het “ grootste meer van het Zuidereiland”  “ de op een na hoogste berg” en nog veel meer van dat soort groter, hoger, langer, beter dingen.

–          Ze hebben hier overigens wel wat grote dingen

dsc00178

inderdaad, na terugkomst in Nederland maar (weer) op dieet… 

dsc00164

hij ook…

–          Vinden jullie bijgaande foto nu ook niet lijken op die groene kleine snoepjes? December is blijkbaar hooimaand dus liggen op de weilanden (en die hebben we heeeeel veeeeel gezien) dit soort pakketjes gras. Koeien en schapen: dat hebben ze er hier heel veel van. Schijnt dat er meer schapen dan mensen in Nieuw Zeeland leven.

–          Tussendoor hebben we (ik) ook nog even de was gedaan. En als je het te vroeg uit de droger haalt… juist dan is het nog niet droog. Dus dan maar even zo.

dsc00150

–          We hebben drie verschillende auto’s gehad. Op het Noordereiland een goudkleurige Toyota Rav 4, op het Noordereiland een zilverkleurige Toyota Rav 4 en nu hier in Auckland een rode… je raadt het al Toyota Rav 4. 1500 kilometer gereden op het Noordereiland, 2100 op het zuidereiland. Klinkt veel,  is het ook wel. Maar in Australie reden we er zo’n 6000.. Blijkt wederom maar weer dat we het nu echt wat rustiger aan hebben gedaan. En voordeel blijft natuurlijk dat alles hier veel dichter bij elkaar ligt vanwege de grootte van de eilanden.

En o ja, we konden ook nog met de boot naar huis, vanaf Auckland… (let vooral op de naam van de boot… )

En verder:

dsc00148Toch fijn dat ze je verwachten…

dit is ijs… Bubblegum ijs…

Vanuit Auckland zijn we dus om middernacht naar Hong Kong gevlogen. Het lekkere aan een nachtvlucht is dat je dan al moe bent, dus gelukkig hadden we een paar uur geslapen in het vliegtuig. Handig omdat de tijd dan lekker snel gaat en daarnaaast was het 6 uur in de ochtend toen we aankwamen in Hong Kong en “moesten”  we de hele dag wakker blijven. 1 nacht zijn we hier gebleven. Hong Kong, tja… het is erg echt retedruk. Ze wonen hier echt op een postzegel. Ik bedoel met heen veel mensen op een heel klein oppervlak. Dus heel veel wolkenkrabbers

of het smog is of mist, ik weet het niet. Niet goed te zien, maar achter de wolkenkrabbers zie je water en daarna weer land. Hong Kong Island is het gedeelte wat we hebben bezocht, daar wonen volgens mij ook de meeste mensen. Geen bruggen naar de overkant,maar alleen tunnels

Bovenstaande foto is genomen vanaf een uitkijkpunt. Hier reed gelukkig een tram naar boven. Dat ging zo steil, dat je op een gegeven moment echt in je stoel werd gedrukt. Ach, wij vonden het wel handig, scheelt weer lopen toch?

zo’n typisch Oosters tempeltje bij het uitkijkpunt

Het openbaar vervoer in Hong Kong is prima. Enerzijds een heel uitgebreid metronetwerk en daarnaast ook trams door de stad heen. En wat voor mij ook handig is: die Hong Kong-ianen zijn net zo klein/groot als ik, dus in de metro kan ik makkelijk bij die stang die aan het plafond hangt om je vast te houden. Of bij van die lussen die daaraan hangen. Robbert is met zijn, gewone 1 meter 85, dan echt lang.

zelf een dubbeldek-tram. Kun je nagaan hoe druk het hier is

In Beijing zagen we het al, en ook hier in Hong Kong zie je mensen met mondkapjes op. Je weet wel, die de tandarts ook gebruikt. In Beijing zag ik ze ook met verschillende dessins, maar hier in Hong Kong de gewone. Je wordt verzocht om zo’n kapje te dragen als je verkouden bent. Tja, ik weet het niet hoor. Ik snap dat ze angstig zijn vanwege de SARS van destijds. Maar ja, of het helpt… eerlijk gezegd maakte wij er de hele grapjes over en zeiden tegen elkaar “als ik nu ff onwijs ga sta hoesten hier op het metro-perron…”

in de metro stond er continu bij de roltrap “hou de leuning vast, ivm veiligheid”.  En voor de smetvrezigen onder de Hong Kong-ianen hebben ze wel voorzorgsmaatregelen genomen… althans dat zeggen ze

Wat dan wel weer heel vies is, men smakt hier tijdens het eten en rochelt openlijk en keihard op straat… bleh…. spugen, dat mag niet. Er hangen ook bordjes bij de prullenbakken dat het verboden is erin te spugen. Maar dat doen ze dus wel gewoon.

Schoon is het er wel. Overal op straat zie je mensen met stoffer en blik (op stok zodat ze niet hoeven te bukken) om prullen op te vegen. En ze hebben ook een soort hele grote eetstokjes, dus zeg maar van een cm of 80 lang, waarmee ze prullen van de straat kunnen oppakken.

Ook hebben we nog een tempel bezocht. Vind het dan wel bijzonder hoe iedereen op zijn/haar eigen wijze het geloof “belijdt”. Hier werd wierook aangestoken. En heel veel, het sloeg gewoon op je keel. En werden er sinaasappelen geofferd aan de goden of van wie die beelden ook waren die daar stonden.

Robbert heeft hier (uiteraard) veel mooiere foto’s van. Iedere avond is er een lichtshow waarbij veel wolkenkrabbers verlicht zijn. Daar hebben ze dan een show-tje van gemaakt. Leuk om te zien, ik vroeg me al af of er dan iemand de hele tijd heen en weer rent tussen de diverse verdiepingen om het licht aan en uit te doen….

De laatste dag van onze vakantie en de laatste dag in Hong Kong zijn we met een kabelbaan naar de grootste Boeddha in brons gegaan. Die kabelbaan-rit… pff. Hoog boven het water aangezien Hong Kong uit verschillende eilanden bestaat en dan kraakte het ook… we konden kiezen voor een cabine met een glazen bodem zodat je een 360 graden view had… nou, laat maar.. we zien het zo ook wel. Jammer genoeg was het heel mistig, dus was (de) Boeddha slecht te zien. Uiteraard zijn we de trappen naar boven gelopen. Op een moment trok de mist even weg en hebben we (ik bedoel Robbert) nog wat mooie foto’s kunnen maken. Het woord van deze dag was dan ook “machtig”. Het beeld draagt echt een machtig gevoel uit…

En uiteraard moesten we ook weer terug met de kabelbaan wat we dus stiekem wel een beetje eng vonden. Maar bij het instappen in de cabine op de terugweg werd er nog zo’n foto van je gemaakt, net als dat je dierentuin binnenkomt. Althans dat was zo toen ik jonger was. “laten ze die foto maar maken, mochten we dan neerstorten met de kabelbaan, dan hebben ze in ieder geval nog een laatste foto van ons, waar we nog blij kijken ook…”

Erg handig was overigens dat vanuit het centrum van Hong Kong een trein reed naar het vliegveld. Op het treinstation in Hong Kong kun je je bagage inchecken. Super handig want anders hadden we onze koffers of in het hotel moeten laten of eerst naar het vliegveld en dan in een bagagekluis ofzo. Scheelt een hoop gesleep.

Jammer genoeg was de deur dicht nadat ik mijn camera had gepakt. Vrouwen gaan vaak samen naar het toilet, maar dan gaan ze echt wel apart een hokje in…. hier op het vliegveld van Hong Kong hoeft dat dus niet, althans voor moeder en dochter… Er stond echt een grote toiletpot met daarnaast een hele kleine ‘kinderpot’. tja…

En dat was het dan echt. Het einde van 4 weken volop genieten. We beloven je dat wel snel weer een vakantie zullen boeken, zodat je weer kan genietenvan een blog…. HAHA. En o ja, jullie willen nog weten of het een happy end is geworden… tja, wat denk je zelf? Als je ons een beetje kent…

P.S. pff als het zo nalees, dan is het uiteindelijk wel een heel lang verhaal geworden. Tja, komt omdat het 3 separate blogs hadden moeten zijn…

Back to Top
Close Zoom
Context Menu is disabled by theme settings.