De vierdaagse van St. Petersburg

Het heuglijke feit heeft zich weer voorgedaan: schoonouders zijn weer een veelvoud van 5 jaar getrouwd, dus was het weer tijd voor een weekendje weg met ze. En mijn zwager en schoonzus gingen uiteraard ook mee. Na New York, Rome werd het nu Sint Petersburg.

Augustus was vooraf gezien niet de meest gelukkige maand die we hadden uitgezocht, omdat het qua voorspellingen de natste maand van het jaar is. Daarnaast zou alles gesloten zijn, omdat het ook in Sint Petersburg vakantie is. Dat laatste was gelukkig niet het geval, maar nat was het wel. Zaterdag heeft het de hele dag geregend, gelukkig hadden wij onze plu’s mee.  En in mijn tas had ik nog van die Blokker-poncho’s zitten. Was ik alleen vergeten… dus Frank en Linda zeiknat geregend.. sorry nogmaals.

Zij werden nat toen ze in de rij stonden te wachten voor de Hermitage. (op de foto is geen rij te zien: want op maandag is de Hermitage gesloten en mensen op de foto… nee natuurlijk niet)

Retelange rij, dus Robbert en ik even kijken of we de rij konden omzeilen. Wat bleek, kon je gewoon naar binnen lopen en waren daar ook nog 4 kassa’s… handig….

St. Petersburg, ja wat zal ik eens zeggen. Mooie stad, echt! Prachtige gebouwen, de kerken en cathedralen voorzien van alle pracht en praal.

Zoals jullie inmiddels wel weten komen wij alleen in een kerk op vakantie, en dan eigenlijk meteen maar allemaal.

Ik denk ook zeker dat je er in St. Petersburg geeneen moet overslaan, want ze zijn echt heel mooi. In Rome hebben we lang  in de rij gestaan voor de Sixtijnse kapel (dat plafond met al die engeltjes) die is prachtig. Maar ik denk dat de Romeinen toch ook maar even een bezoekje moeten brengen aan St. Petersburg, is wat mij betreft nog mooier.

MAAR, ja uiteraard komt er een maar. Het is er prachtig, maar het heeft geen sfeer. Geen leuke terrasjes, weinig contact met de mensen want de taal is zooo anders en gewoon geen sfeer. Niet zoals in Barcelona, Lissabon, New York, Antwerpen… oke ik draaf door. Sorry.

Geen sfeer, dat is wel jammer. Het is er zo grauw, net zo grauw als wanneer je net over de grens met België bent. Alles kleurloos, smoezelig…

En wat valt mij dan weer op, oftewel wist je dat:

–          De deuren daar naar buiten draaien, ipv naar binnen.  Das gek, ben je niet gewend.

–          Russen lachen nooit op de foto, nee nooit. Kijken altijd heel serieus, beetje bozig zelfs. En de vrouwen: die poseren voor de foto alsof ze meedoen met een fotoshoot voor de cover van Vogue (ehh, ik bedoel Grazia, moet wel onze eigen merken noemen…)

–          de roltrappen naar de metro heeeel diep zijn (sorry voor de flits, Lin)

–          Ze in Rusland uiteraard een eigen versie hebben van Starbucks, ze noemen het koФe-xay3 (koeksaajdrie, zo spreken wij het uit).

–          We nog hebben gevraagd hoe je dat in het Russisch moet uitspreken.

–          Er toen werd gezegd “coffeehouse”…. Dus wij nog een keer vragen, “nee, hoe spreek je dat uit in het Russisch”, waarop ze weer “coffeehouse”zei..

–          Je in St. Petersburg erg lekker kunt eten.

–          Wij dus Frans, Italiaans/Japans/Frans, Italiaans en Spaans hebben gegeten.

–          En dus helemaal geen Russisch eten en dus ook geen borstj (waarvan ik niet eens weet wat het is).

–          maar we wel in een retesjiek restaurant een krukje kregen waar je tas op kon staan?

–          Je niet mag skien in de vesting van Petrus en Paulus?

–          Ook van het weerbericht van St. petersburg geen zak klopt?

–          Want het weer krijgt voor zaterdag een 8 terwijl het de hele dag plenst, en voor dinsdag een 3 terwijl het vanaf 11 uur droog is geworden en ’s middags het zelfs benauwd werd.

–          Wij niet hebben gemerkt dat het dinsdagochtend heeft geregend, want toen hadden een ‘vrij”.

–          Ik met ‘vrij’ bedoel dat we niet om 09.00 uur aan het ontbijt hoefden te zitten en ieder voor zich heeft bepaald wat zij wilde zien.

–          En wij dan met zijn tweeen uitrustten op een terras van weer een dag wandel4daagse en dan de andere 4 gewoon tegenkomen?

–          Het dus heel veel lopen was, wat je van te voren niet door had, maar aan het einde van de dag je je voeten “jippie” hoorde roepen omdat ze even een uurtje omhoog mochten.

–          Ik het daarom dus de 4daagse van ST. Petersburg noem.

–          En het dan wel jammer vind dat ik op de laatste dag geen gladiolen krijg.. (so hee, die is vergezocht)

–          Robbert dan vaak zei “goh, daar krijg je korte pootjes van” en mij vervolgens aankeek…….(jaha., ik HEB al korte pootjes..)

–          We overigens geen woord Russisch kennen, behalve dan dat Robbert kan schelden in het Russisch?

–          Dat dus inderdaad niet heel verrassend is?

–          op deze foto Robbert in het midden staat met zijn handen in de lucht?

–      hij dat moest doen, want deze foto is met mijn simpele cameraatje gemaakt waar niet zo’n tele-telelens op zit zoals hij die zelf heeft?

–     want die mag ik alleen vasthouden als hij lenzen gaat wisselen?

–   sommigen dat heel stom vinden, maar mij dat niet kan schelen?

–   hij met die supersonische camera ook foto’s van voorbijgangers maakt?

–          En hij ook –zie-poes-net-nie met regelmaat kon gebruiken.

–        Frank ook best wel foto’s maakt, af en toe…

–    Robbert en Frank heel blij waren dat weer eens een lang weekend met elkaar zaten opgescheept?

–  St. Petersburg wat ons betreft dus echt een aanrader is.

– maar we toch Rome verkiezen boven St. Petersburg vanwege de sfeer?

– maar New York van de 3 niet te overtreffen valt?

– de meningen daar over verdeeld zijn, en dat daar maar goed is ook?

– want smaken verschillen, gelukkig maar.

– dit het einde is van dit blog?

– beetje abrupt, maar ik heb geen inspiratie meer.

Back to Top
Close Zoom
Context Menu is disabled by theme settings.